Polityczne rozgrywki Polski

Inne strony warte obejrzenia:

Polityczne rozgrywki Polski Ziemie na Ukrainie lewobrzeżnej już od 1654 roku podlegały zajmującemu się sprawami stosunków z innymi krajami Prikazowi Poselskiemu (resortowi spraw zagranicznych), a w 1663 roku podporządkowano je Prikazowi Małorosyjskiemu. Zmiana ta wskazywała wyraźnie, że tereny ukraińskie stanowią dla Moskwy „Małą Rosję”, czyli integralną część państwa rosyjskiego. Kozacy w wyniku samowoli starszyzny, wbrew prawu i tradycji stali się zależnymi chłopami. Trudne warunki życia na tak zwanej Ukrainie Słobodzkiej doprowadziły do poparcia przez Kozaków rosyjskiego powstania chłopskiego pod wodzą Stiepana Razina w latach 1667–1671. jednym z przywódców powstania i bliskich współpracowników Razina był pułkownik Iwan Dzikowski, który działał z powstańcami Fiodora Szadry przeciwko urzędnikom carskim. Po abdykacji 16 września 1668 roku Jana Kazimierza i wstąpieniu na tron 19 czerwca 1669 roku Michała Korybuta Wiśniowieckiego Doroszenko ponownie związał się z Turcją. Został więc pozbawiony urzędu hetmana kozackiego, na jego miejsce mianowano Michajłę Chanenkę. Przeciwnikiem zdecydowanej polityki przeciwko Kozakom był Jan Sobieski, który zaproponował powrót do idei ugody hadziackiej, a więc za przekształcenie Rzeczypospolitej w unię trzech narodów. Warunki stawiane przez Doroszenkę, mającego poparcie sułtana, były dla Polski nie do przyjęcia. Doroszenko , lawirując między Rzecząpospolitą, Rosją i Turcją, spodziewał się, że pod sułtańskim protektoratem Kozacy będą mieli największą autonomię. Namawiając Sobieskiego do odzyskania przez Polskę Ukrainy lewobrzeżnej, dążył do zerwania rozejmu andruszowskiego. W lipcu 1671 roku Doroszenko otoczył Białą Cerkiew, należącą do najważniejszych polskich twierdz na Ukrainie. W sierpniu tego samego roku na Rzeczpospolitą uderzyli Tatarzy. Sobieski ponownie ich wyparł, zmuszając równocześnie Doroszenkę do odstąpienia spod murów Białej Cerkwi. Po tym zwycięstwie wojska hetmana Jana Sobieskiego opanowały całą Ukrainę prawobrzeżną. W styczniu 1672 roku sułtan wypowiedział Polsce wojnę. 26 stycznia połączone siły kozacko-tatarsko-tureckie zdobyły Kamieniec Podolski, a Turcy zmusili Lwów do złożenia okupu. 18 października 1672 roku osłabiona konfliktami wewnętrznymi Rzeczpospolita zawarła z sułtanem pokój w Buczaczu. Do Turcji przeszły województwa: bracławskie, podolskie i kijowskie na Ukrainie prawobrzeżnej. Związany z Turcją Doroszenko otrzymał województwo bracławskie i południową część kijowskiego. Sułtanowi obiecano zapłacić kontrybucję. Sejm uznał ugodę w Buczaczu za haniebną i jej nie ratyfikował.

Warto również przeczytać:

Polityka króla Jana III Sobieskiego
Na jeszcze bardziej podzielonej Ukrainie było teraz trzech hetmanów, z których każdy podlegał innemu władcy: Chanenko – królowi polskiemu, Doroszenko – sułtan...

Zwierzchnictwo cara
Opowiedzenie się Kozaków po stronie Rzeczypospolitej stało się szczególnie ważne po wielkim zwycięstwie w 1683 roku Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, gdy pod patronatem ...

Międzynarodowa arena polityczna
Stopniowo zacierały się też różnice między Kozakami a chłopami. Sprzyjało temu znoszenie przez władze Rzeczypospolitej praw narodowych Kozaków. W 1696 roku z sądów ziemsk...

Zjednoczenie ziem ukraińskich
Po raz kolejny Mazepa ujawnił swój talent dyplomatyczny, sugerując dostojnikom moskiewskim, że jest zwolennikiem podporządkowana się Kozaków carowi Rosji. Zdradził on rów...

Okupacja terenów Ukrainy prawobrzeżnej
azepa stał się jednym z największych posiadaczy ziemskich na lewobrzeżnej Ukrainie. Budował barokowe cerkwie i monastery. Zajmował się publicystyką. Opiekował się Akademi...

Menu

Partnerzy

Polityczne rozgrywki Polski