Inne strony warte obejrzenia:
Adam Mickiewicz zbierał i gromadził wiadomości o życiu narodu ukraińskiego i jego poetyckiego dorobku z baśni i legend ludowych. Podczas pobytu w Odessie Mickiewicz często się spotykał z przyjeżdżającymi tutaj w różnych sprawach Polakami, zamieszkałymi na Ukrainie. Był wśród nich Maurycy Gosławski, wychowanek Liceum Krzemienieckiego, autor wierszy poświęconych pamięci dekabrystów.
Od 1819 roku istniała na Uniwersytecie Charkowskim katedra języka polskiego, którą kierował Petro Hułak-Artemowski, utrzymujący z Adamem Mickiewiczem przez wiele lat (od 1825 roku) przyjacielskie stosunki. Związane z Uniwersytetem Charkowskim czasopisma: „Ukrajinśkyj Wisnyk", „Charkowśkyj Diemokrit", „Ukrajinśkij Żurnał" oraz almanachy publikowały prace poświęcone polskiej twórczości. Na kresowym pograniczu etnicznym rozwijała się polsko-ukraińska poezja reprezentowana przez Bohdana Zaleskiego i Maurycego Gosławskiego. Wiersze te docierały do studentów ukraińskich kształcących się w Wiedniu, Krakowie i we Lwowie.
Zbieraniem i gromadzeniem materiałów etnograficznych postanowił zająć się utworzony w 1804 roku z inicjatywy Hugona Kołłątaja i Tadeusza Czackiego Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie. Już w następnym roku ukazał się w „Pamiętniku Warszawskim" artykuł Swactwa, wesela i urodziny u ludu ruskiego na Rusi Czerwonej.
Wyrazem zainteresowania problematyką etnograficzną i folklorystyczną Ukraińców były wydane książki: Rys Ukrainy Zachodniej, opracowany przez księdza Giżyckiego (Warszawa 1810), Podróże po krajach słowiańskich księcia Aleksandra Sapiehy (1811), Okolica zadniestrska między Stryjem a Łomnicą Ignacego Czerwińskiego (1811).
W pamiętnikach i tradycji ustnej przekazano opowieści nie tylko o zagładzie całych polskich rodzin, ale także o zabijaniu później w odwecie mieszkańców ukraińskich wiosek, w których pomagano hajdamakom. W ten sposób Ukraińcy w pieśniach i legendach często przywoływali pamięć o krwawych pogromach na Kresach Wschodnich.
Bohdan Zaleski i Seweryn Goszczyński, którzy wychowali się na Ukrainie, pozostali pod wpływem opowieści o wydarzeniach z 1768 roku. W Zamku kaniowskim Seweryna Goszczyńskiego występuje watażka Szwaczka, który w ukraińskich pieśniach ludowych stawiany był na równi z Gontą i Żeleźniakiem. Bohdan Zaleski zaczerpnął motywy i formę literacką z pieśni ukraińskich do takich utworów, jak: Duma o Wacławie, Nieszczęśliwa rodzina, Wzgórek pożegnania, Wyjazd bez powrotu, Zakochana, Ukaranie, Dwojaki koniec, Ladaco, Młodo zaswatana, Zaranek, Co ja widział dzisiaj, i wiele innych.
Copyright © 2007, Warto również odwiedzić: